انعطاف پذیری شناختی و نشانگان طیف اتیسم

نقص در انعطاف پذیری شناختی به عنوان یکی از مولفه های اصلی درگیر در حوزه اتیسم شناخته می شود. هدف پژوهش حاضربررسی نقش انعطاف پذیری شناختی در پیش بینی علایم زیر آستانه ای اختلالات اتیستیک در بزرگسالان بهنجار است. در اینپژوهش 194 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامهانعطاف پذیری شناختی و مقیاس اتیسم بهر بزرگسال- نسخه فارسی استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون داده ها نشان داد که انعطاف پذیری شناختی قادر است تغییرات نشانگان اوتیسم را پیش بینی کند. براساس این نتایج خرده مقیاس کنترل در این رابطهنقش مثبت و معنیدار و خرده مقیاس گزینه های جایگزین نقش منفی و معنی دار دارد. طبق یافته های این پژوهش افراد دارایعلایم زیر آستانه اختلالات اتیستیک در خرده مقیاس کنترل نمرات بالاتر و در خرده مقیاس گزینه های جایگزین نمرات پایینتریکسب کردند. براین اساس میتوان گفت که این افراد در انعطاف پذیری شناختی عملکرد ضعیف تری دارند.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری شناختی ، کنترل ، گزینه های جایگزین ، نشانگان اوتیسم