بررسی نقوش نمادین سفال های نخودی شهر سوخته

زیبایی دوستی و کمالجویی جزیی از جوهره ذاتی انسان است که در میاناصل نیاز مکمل آن حسی است که قدرت خلق و افرینش هنری را به اوج میرساند تا از این رهگذر موجبات پیدایی و پویایی فرهنگی فراهم شود. شاید سفال را نتوان یک کیفیت خالص و هنری تلقی کرد، اما بیشک ویژگی های ذوقی و بصری خاصی که در این پدیده هست، آن را از مرتبه یک کالای صرفا تجاری و یا مادی به جایگاهی ارتقاء میبخشد که جلوه گاه ذوق، اندیشه، اعتقاد و آیین خاصی است. درواقع پشتوانه فکری و فرهنگی یک قوم در قالب این نقوش رمزی و صور نمادین پیش روی ما نهاده میشود. در این رهگذر نقوش و طرح های اولیه به ویژه در سفال های نخودی شهرسوخته به چشم میخورد، محتوای ناب و خالصتر را ازنظر مفاهیم سمبولیک در خود جایدادهاند که مستعد پژوهش و برسی ژرفتری است

کلیدواژه ها:

نقوش ، سفال ، چهار بنه ، ابراهیم آباد ، دشت قزوین