تاثیر شناخت نقوش هنر سفا لگری در هویت بخشی به آثار گرافیکی در ایران

در این نوشتار سعی بر آن است تا با نگاهی اجمالی به نقوش سفالینه های ادوار گذشته ایران به ضرورت شناخت این نقوش بمنظور استفاده از عناصر بومی و مایه های ملی آنها در جهت هویت بخشی به آثار مختلف هنر گرافیک ، به عنوان شاخهای از هنرهای جدید، پرداخته شود.امروزه هنر گرافیک به مثابه شاخه ای از هنرهای نوین ، نقش بسیار مهمی در ایجاد ارتباط بصری در جوامع مدرن را بر عهده دارد. هنرمندان عرصه گرافیک میکوشند تا با آفرینش آثار بدیع و خلاقانه ، علاوه بر رعایت اصول و مبانی بصری ، پیام واضح و روشنی را در اختیار مخاطبین خود قرار دهند . مخاطبینی که متعلق به فرهنگها ، طبقات و اقشار مختلف اجتماعی و گاه به قلمروی فراتر از حوزه های زبانی و فرهنگی، و یا مرزهای جغرافیایی و سیاسی مشخص هستند. امروزه هنرمندان تمامی کشورها با ملیت ها و قومیت های مختلف با روش های گوناگون و به بهانه های مختلف سعی در معرفی نمادهای فرهنگی خویش در عرصه های داخلی و خارجی دارند، آنها با انتخاب شیوه های بدیع عناصر و نمادهای ملی خود را در معرض دید و داوری مخاطبین خود قرار میدهند. به این ترتیب زمینه های آشنایی آنان با فرهنگ و تمدن کشور و مردم خویش را فراهم میکنند. مشاهده این نمادها و نشانه ها سبب یادآوری و تداعی نام و خاطره مردم و میهن آنان میشود .با مطالعه و بررسی دقیقتر این پدیده این نتیجه عاید میشود که این گونه تلاش ها بصورت دقیق و برنامهریزی شده گاها در کشورهایی صورت میگیرد که در قیاس با کشور ما از قدمت و تمدن درخشانی بهره مند نبودهاند. با این حال هنرمندانشان با آفرینش آثار گرافیکی حاوی عناصر ملی و بومی بعنوان نماد و نشانه ویژه کشورشان صبغه رنگ و بوی ویژهای به آنها بخشیدهاند، خصوصیات خود ویژهای که در صورت برخورداری از اصالت و خلاقیت هنری میتواند نمودی از هویت یک ملت تلقی شود ؛این همان معنایی است که از تعبیر هویت بخشی به آثار هنری به معنای عام، و آثار گرافیکی بصورت خاص اراده میشود.متاسفانه این حرکت در کشور ما آنچنانکه باید مورد توجه واقع نشده؛ انجام این مهم مستلزم آنست که هنرمندان فرهیخته کشورمان با شناسایی دقیق گنجینه هایی از این نوع، به کاربرد و استفاده آگاهانه از این ذخایر اهتمام ورزند .