گونه شناسی سفال اشکانی منطقه زاگرس مرکزی بر اساس داده های جدید

سفالگری ایرانی حد فاصل قرون سوم تا پنجم هجری قمری ( به ویژه دوره سلسله های سامانی و آلبویه) گونه های مختلفی چون سفال مازندران، گبری، لعاب پاشیده، شکل اولیه زرین فام (سامرا) و نیشابور را شامل میشود. در همین راستا سفالینه های ساری گونه ای از سفال های روستایی رایج در منطقه مازندران می باشند که از جنس خاک رس با پوششی از گلابه (انگوب) ساخته می شوند. این مقاله با هدف معرفی ویژگی های تکنیکی،ظاهری و رنگ های به کاررفته در سفال ساری و با تاکید بر پرسش از آنها سامان یافته است.روش پژوهش حاضر توصیفی و تحلیلی است و بر فرضیه خاصی استوار نیست و نتایج تحقیق نشان میدهد که تکنیک نقش اندازی در اینگونه از سفالها به صورت نقاشی زیرلعابی و طراحی نقوش رنگارنگ روی زمینه سفید با ترکیب رنگ های سبز، سفید، قهوهای، قرمز، سیاه، آبی وزرد بوده است.همچنین از حیث ویژگی های ظاهری، غالب نقوش را پرندگانی(عموما افسانه ای) تشکیل داده که درون بدنشان نقطه می باشد

کلیدواژه ها:

سفال ساری ، قرن سوم تا پنجم هجری قمری ، نقاشی زیرلعاب ، نقش پرنده