استفاده از منطق فازی برای خوشه بندی در شبکه های حسگر بی سیم

مهمترین چالش در طراحی شبکه های حسگر بی سیم محدودیت انرژی است زیرا زمان حیات گره ها با میزان انرژی ذخیره شده در آنها محدود می شود. برای رفع این مشکل تحقیقات زیادی انجام شده است و خوشه بندی یکی از روش های پیشنهاد شده می باشد. در خوشه بندی گره های راس در هر خوشه داده ها را از گره های زیر مجموعه خود دریافت می کنند و پس از متراکم کردن و آماده کردن آنها ، اطلاعات حاصل را به ایستگاه اصلی ارسال می کنند. در این روش گره های حسگر می توانند سر بار ارتباطات را کاهش دهند، یعنی دیگر لازم نیست که هر گره بطور مستقل داده های خود را به ایستگاه اصلی ارسال نماید LEACH یکی از معروف ترین مکانیزم های خوشه بندی است که گره راس خوشه را براساس مدل احتمال انتخاب می کند. البته این روش بهینه نیست و زمان حیات شبکه را همچنان کاهش می دهد، هر چند که موقعیت یابی و بدست آوردن اطلاعات در مورد میزان انرژی باقی مانده در هر گره می تواند سربار بزرگی را تحمیل کند. در این مقاله روشی را ارایه می دهیم که از منطق فازی استفاده می نماید. با استفاده از منطق فازی سربار محاسبات کاهش می یابد و در نتیجه زمان حیات گره های حسگر افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

شبکه حسگر بی سیم ، منطق فازی ، خوشه بندی ، مصرف انرژی ، راس خوشه