تصمیم گیری گروهی در تخصیص پساب تصفیه خانه های فاضلاب شهری تهران: کاربرد روش های گزینش اجتماعی فازی

در این مقاله، الگویی برای تخصیص پساب تصفیه خانه های فاضلاب شهری به مصارف مختلف کشاورزی و تغذیه آب زیرزمینی با بهره گیری از روش های مبتنی بر گزینش اجتماعی فازی توسعه داده می شود. با توجه به وجود تصمیم گیرندگان و ذینفعان متعدد با اهداف مختلف، در تعیین سیاست تخصیص منابع آب اختلاف به وجود می آید. بنابراین، در ابتدا تعدادی سناریوی تخصیص پساب به آب بران بخش کشاورزی و تغذیه آب زیرزمینی تعیین می شود. سپس، ذینفعان با توجه به معیارهای مختلف مانند سود و هزینه ها، تعادل بخشی آب زیرزمینی و دیگر معیارهای کیفی و زیست محیطی، درجه مطلوبیت خود را نسبت به هر سناریو اعلام می کنند. در این مقاله، از چهار روش شمارش بردا، مینی-ماکس، کمیت سنج های زبانی و رای گیری موافقتی با رویکرد منطق فازی استفاده می گردد که در آنها، بر خلاف روش های گزینش اجتماعی کلاسیک، گزینه ها از دیدگاه تصمیم گیرندگان رتبه بندی نمی شوند، بلکه درجه مطلوبیت هر سناریو برای هر یک از ذینفعان، عامل تاثیرگذار در این روش ها می باشد. تصمیم گیرندگان با بیان مطلوبیت خود به صورت فازی، آزادی عمل بیشتری در تعیین گزینه ی بهینه ی اجتماعی دارند. روش پیشنهادی برای یک دوره یک ساله با در نظر گرفتن دوره های کشت اصلی مربوط به محصولات غالب اجرا و کارایی آن در مطالعه موردی تخصیص پساب تصفیه خانه های فاضلاب شهر تهران بررسی می گردد.

کلیدواژه ها:

گزینش اجتماعی فازی ، تخصیص پساب ، تصمیم گیری گروهی ، منطق فازی