جداسازی باکتری های نفت خوار از خاک های آلوده پالایشگاه و پتروشیمی تبریز و ارزیابی کارایی تجزیه نفتی آنها

هیدروکربن های نفتی از عمده ترین آلاینده های آلی در اکوسیستم های آبی و خاکی در سراسر دنیا محسوب می شوند . یکی ازراه های ارزان و مقرون به صرفه، استفاده از ریزجانداران برای حذف یا کاهش آلودگی نفتی است . در این مقاله به نحوه جداسازیو ارزیابی کارایی این باکتریها از مکانهای آلوده پالایشگاه و پتروشیمی تبریز پرداخته شده است. از میان 60 جدایه جداسازیشده، 20 جدایه کارای تجزیه نفت خام با استفاده از روش های مختلف کمی و کیفی شناسایی شدند. کاراترین جدایه ها که همدارای OD، بیومس میکروبی و درصد تجزیه نفتی بالایی بودند و هم به تست های تولید بیوسورفاکتانت پاسخ مثبت دادند شامل10 جدایه CD1-1 ، CD3-1 ، CD7-1 ، CD6-3 ، CD9-3 ، CD4-2 ، CD4-3 ، CD1-5 ، CD2-1 و CD8-1 بودند. دیگر جدایه هایکارای تجزیه نفتی که دارای OD، بیومس میکروبی و درصد تجزیه نفتی بالایی بودند ولی توانایی تولید بیوسورفاکتانت نداشتندشامل 10 جدایه CD8-2 ، CD2-3 ، CD6-4 ، CD6-1 ، CD4-6 ، CD7-3 ، CD4-5 ، CD5-6 ، CD1-4 و CD3-3 شدند.

کلیدواژه ها:

باکتریهای نفت خوار ، خاک آلوده به نفت ، جداسازی ، بیوسورفاکتانت