اثر رطوبت، حرارت و مدت خواباندن بر رفتار شیمیایی گوگرد و مقدار عناصر غذایی قابل جذب در خاک آهکی

در آزمایش اول اثر دو سطح رطوبتی 60% ((M(1) و 90% ظرفیت زراعی ((M(2) و چهار سطح گوگرد (S(2)=1000, S(1)=500, S(0)=0 و S(3)=2000kg/ha) بر اکسایش گوگرد بررسی شد. خاک ها در دمای 25°C اینکوبات شدند و در 6 نوبت (T(5=180, T(4)=120, T(3)=90, T(2)=60, T(1)=30 و T(6)=270روز) نمونه برداری شد ولی در آزمایش دوم خاک ها در دمای 36°C اینکوبات و در 3 نوبت (T(8)=28, T(7)=14 و T(9)=42 روز) نمونه برداری شد. Zn, Mn, Fe, P, pH و (-2)(4)SO خاک اندازه گیری شدند. تمام اثرات اصلی و متقابل سطوح رطوبت، گوگرد و مدت انکوباسیون خاک بر تمام صفات اندازه گیری شده تفاوت معنی دار داشت. افزایش رطوبت موجب افزایش Zn, P و (-2)(4)SO و کاهش Fe, EC, pH و Mn خاک شد. با مصرف گوگرد، pH محلول خاک کاهش و مقادیر (Zn, Fe, P, (-2)(4)SO و Mn افزایش نشان دادند. بیشترین میزان آهن و روی قابل جذب خاک به ترتیب با مصرف 500 و 1000kg/ha گوگرد و بیشترین مقدار Mn, P و (-2)(4)SO محلول با مصرف 2000kg/ha گوگرد حاصل شد. تیمار (M(2)S(3 کمترین pH و بیشترین P, EC و (-2)(4)SO را داشت. تیمار (M(2)T(4 بیشترین Mn و (-2)(4)SO و کمترین pH را داشت. بیشترین ava.P را (M(2)T(3 داشت. حداقل pH و حداکثر Mn و (-2)(4)SO را تیمار (S(3)T(4 داشت و بیشترین P و Zn قابل جذب را (S(3)T(3 بوجود آوردند.

کلیدواژه ها:

گوگرد ، پ هاش ، سولفات ، فسفر ، عناصر