بررسی توانمندی و محدودیت های پیش بینی مقدار کانی های رسی خاک های مناطق خشک و نیمه خشک به روش طیف سنجی مریی- مادون قرمز نزدیک

کانی های رسی جزء اصلی و بنیادی خاک هستند و تعیین مقدار آنها در مدیریت خاک ها از اهمیت ویژه ای برخورداراست. لذا، این مطالعه با اهداف بررسی توانایی روش طیف سنجی مریی- مادون قرمز نزدیک در تعیین مقدار کانی های رسی غالب خاکهای استان اصفهان و بررسی محدودیت های احتمالی در تعیین مقدار کانی ها انجام شد. 100 نمونه خاک سطحی ازکل استان اصفهان جمع آوری و آنالیزهای کانی شناسی و طیف سنجی بر روی آنها انجام شد. از رگرسیون حداقل مربعاتجزیی و طیف های حذف پیوستار جهت مدلسازی استفاده گردید. روش طیف سنجی نتوانست به طور قابل قبولی کانی هایغالب خاک های استان را پیش بینی نماید. بررسی علل این موضوع نشان داد که اختلاط هر یک از کانی ها (پالیگورسکیت،اسمکتیت و ایلیت) با یکدیگر تاثیر چشمگیری بر موقعیت جذبی هر یک گذاشته و پیشبینی مقدار کانی را مشکل می سازد.در مناطق خشک و نیمه خشک، با تنوع کانی شناسی فراوان و حضور گچ و کربناتها، سیستم خاک پیچیده تر شده و امکانکسب اطلاع از طیف ها مشکل می شود و بنابراین، پیش بینی مقادیر کانیها با دقت کمی همراه است.

کلیدواژه ها:

کانی های رسی ، پالیگورسکیت ، ایلیت ، اسمکتیت و طیف سنجی مریی مادون قرمز نزدیک