دانش بومی و نقش آن در کشاورزی پایدار

فرهنگهای بومی تشکل هایی هستند که در آنها مدارک، میراث تاریخی و فرهنگی از اهمیت بالایی برخوردار است که این با انقلاب در زمینه اینترنتی و کاربرد وسیع تکنولوژیهای چندگانه برای ساختن مجموعه فرهنگ بزرگ مقارن شده است. با استفاده از این تکنولوژیهای چند گانه افراد بومی قادر به ثبت و توجه ویژه به جنبه های مهم فرهنگیشان از جمله زبان، سنتها، آوازها، داستانها، نمادها، طرحها، کارهای هنری، ابزارها، لباسها، فتوگرافی تاریخی، فیلم، نوارهای سمعی و بصری می باشند. دانش بومی یک ابزار برای اطمینان از ماندگاری و پایداری فرهنگ و تیره های محلی و اقلیمی است. این مقاله به دنبال این است که اهمیت دانش بومی را در کشاورزی پایدار مشخص نماید. دانش بومی برخواسته از تجارب افرادی است که سینه به سینه آن را به نسلهای بعد خود منتقل می کنند. از این نظر به این دانش و آگاهی اعتماد کامل دایند.

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، ابعاد اجتماعی و اقتصادی ، فرهنگ پایداری