جلوه های مرگ در اشعار ابوالعلاء معری و حافظ
محل انتشار: همایش بین المللی شرق شناسی، تاریخ و ادبیات پارسی
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 478
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
OSPL01_153
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1397
چکیده مقاله:
در این پژوهش به بررسی تطبیقی مفهوم مرگ و شیوه ی برخورد دو سراینده ی اندیشمند، ابوالعلامعری و حافظ، به اعتبار یگانگی آبشخورهای فکری و تاثیرپذیری حافظ از معری پرداخته شده است. از جمله نتایج این پژوهش این است که: در حوزه ی ایمان و باورهای دینی، هر دو شاعر، دچار شک و تریدهای جانسوزی هستند که حاصل محدودیت ابزارشناختی و نامحدود بودن حقیقت است. حقیقتی که تملک آن ناممکن است و انسان در حیطه ی حیات تنها می تواند طالب آن باشد. نکته ی که باید در مسیله شک ابوالعلاء و حافظ، به آن توجه کرد، این است که این شک، انکار نیست بلکه پرسیدن است، تاکید بر نبودن نیست بلکه اعتراف به محدودیت است.
نویسندگان
ای ناز سخاوی
کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، گنبدکاووس، ایران
پروین مزیدی
مربی گروه ادبیات فارسی، واحد آزادشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، ایران