تحلیل شخصیت حماسی سهراب در شاهنامه فردوسی

اسطوره ها نماد و سمبل تجربیات انسانی و مجسم کننده ی ارزش های روحانی یک فرهنگ به شمار می روند. اساطیر در یک روند تدریجی به حماسه هایی تبدیل می شوند که سرشار از بن مایه های اساطیری هستند. حماسه ها شرح دلاوریها، پهلوانی ها، و بزرگی های افراد برجسته یک ملتی است که در راه استقلال کشور و حفظ آیین خود کوشیده اند. سهراب پهلوان حماسی شاهنامه از نظر قدرت هم طراز رستم است . هدف او اتحاد دو کشور اساطیری ایران و توران و سپردن حکومت این کشور واحد به دست رستم است که از نظر او صلاحیت لازم را دارد غافل از آن که تقدیر و سرنوشت به گونه دیگری رقم می خورد و پسر در میدان جنگ و به دست پدر کشته می شود. در این تغییر سرنوشت افراسیاب و کاووس به عنوان دو پادشاه ظالم نقش کلیدی دارند .افراسیاب او را با سپاه فراوان به ایران می فرستد تا باعث تضعیف ایران و در نهایت کشته شدن هر دو پهلوان شود و کاووس از دادن نوشدارو دریغ می ورزد تا اتحاد این دو پهلوان موجب تضعیف قدرت او نگردد و این گونه تراژدی داستان رستم و سهراب شکل می گیرد. در این مقاله شخصیت حماسی سهراب در شاهنامه فردوسی مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

اسطوره ، حماسه ، سهراب ، رستم ، سرنوشت