بررسی تاثیر غلظت های مختلف تنظیم کننده های رشد و نوع ریزنمونه بر روی باززایی کنجد

کشت بافت گیاهی مقدمه ای در بیوتکنولوژی بوده و ریزازدیادی تکثیرو تولید انبوه گیاهان از طریق فنون مختلف کشت بافت گیاهی، یکی از مهم ترین و موفقیت آمیزترین کاربرد این روش است و فاکتورهای زیادی از جمله غلظت هورمون در ریزازدیادی گیاهان در شرایط درون شیشه ای موثر و مهم می باشد. هدف از این پژوهش به دست آوردن غلظت های مناسب سیتوکینین ها و اکسین ها و تاثیر نوع ریزنمونه بر روی باززایی گیاه کنجد Sesamum indicum L می باشد. ریزنمونه های کوتیلدون ، هیپوکوتیل و برگ بر روی محیط کشت MS حاوی ترکیبات مختلف تنظیم کننده های رشد اکسین NAA و سیتوکینین BAP کشت شدند. تنظیم کننده های رشد اکسین در سطوح 0، 0/01، 0/1، 1 میلی گرم در لیتر و سیتوکینین در 0، 0/5، 1، 2 میلی گرم در لیتر انتخاب شدند. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا و میزان باززایی در ترکیبات تیماری مختلف ارزیابی شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تیمار منابع تغییر شامل اثرات اصلی ریزنمونه و محیط کشت و اثر متقابل ریزنمونه × محیط کشت معنی دار بود. بیشترین میزان باززایی در ریزنمونه هیپوکوتیل مشاهده گردید. بیشترین میزان تولید شاخساره در محیط کشت MA حاوی 0/1 میلی گرم در لیتر NAA و 1 میلی گرم در لیتر BAP مشاهده شد. شاخساره های تولید شده به محیط کشت MS حاوی 0، 0/01، 0/1، 1 میلی گرم در لیتر NAA منتقل شدند. محیط کشت MS حاوی 0/01 میلی گرم در لیتر NAA مناسب ترین محیط برای ریشه زایی شناخته شد.

کلیدواژه ها:

کنجد ، باززایی ، ریزنمونه ، اکسین ، سیتوکینین