بررسی تاثیر ریزنمونه و تنظیم کننده های رشد بر باززایی گیاه سویا

سویا Glycine max یکی از حبوبات مهم در دنیا است که حاوی مقدار زیادی پروتیین و روغن در دانه می باشد تولید گیاهان تراریخت روشی مفید برای اصلاح واریته ها و همچنین مطالعه عمل ژن ها می باشد. باززایی گیاهان به روش In vitro اساس تراریختی گیاهان را تشکیل می دهد. در این تحقیق به منظور دستیابی به مناسب ترین نوع ریزنمونه و ترکیب محیط کشت برای باززایی در گیاه سویا، ریز نمونه های کوتیلدون هیپوکیوتیل و برگ رقم ویلیامز بر روی محیط کشت MS حاوی ترکیبات مختلف تنظیم کننده های رشد اکسین 2-4-D و سیتوکینین BAP و کینیتن کشت شدند. تنظیم کننده های رشد اکسین در سطوح ، 0، 0/01، 0/1، 1 میلی گرم در لیتر و سیتوکینین در 0، 0/5، 1، 2 میلی گرم در لیتر انتخاب شدند. ازمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا و میزان باززایی در ترکیبات تیماری مختلف ارزیابی شد. بیشترین میزان تولید شاخساره باززایی در محیط کشت MS حاوی 0/1 میلی گرم در لیتر NAA و 2 میلی گرم در لیتر BAP در ریز نمونه هیپوکوتیل بدست آمد. میزان باززایی از هیپوکوتیل در محیط کشت MS حاوی 0/1 میلی گرم در لیتر 2-4-D و 2 میلی گرم در لیتر BAP در رتبه بعدی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت تنظیم کننده های رشد اکسین در محیط کشت میزان کالوس زایی افزایش یافته و ساقه زایی متوقف گردید. برای ریشه دار کردن شاخساره ها محیط کشت MS حاوی 0، 0/01، 0/1، 1 میلی گرم در لیتر NAA و 2-4-D استفاده شد. که محیط کشت MS حاوی 0/1 میلی گرم در لیتر NAA بیشترین باززایی مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

سویا ، ریزنمونه ، باززایی ، تنظیم کننده رشد