مطالعه درصد پروتیین و شاخص کلروفیل در ژنوتیپ های مختلف یونجه

به منظور ارزیابی عملکرد و کیفیت علوفه ژنوتیپ های یونجه زراعی Medicago sativa مناطق سردسیر 13 ژنوتیپ در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1393 در مزرعه پژوهشی ایستگاه تحقیقات تیکمه داش بستان اباد مورد مقایسه قرار گرفتند. براساس نتایج تجزیه واریانس بین ژنوتیپ ها از نظر درصد نیتروژن تنوع و اختلاف زیادی بین زنوتیپ ها مشاهده شد. بیشترین آن مربوط به ژنوتیپ های خواجه بود و کمترین آن مربوط به ژنوتیپ های سیوان و دیزج بود. میانگین درصد نیتروژن 0/8946 بود. وراثبت پذیری ژنتیکی 0/037 و وراثبت پذیری فنوتیپی این صفت 0/039 و وراثت پذیری عمومی 94 درصد گزارش گردید. که نشان دهنده انتقال بالای این صفت از طریق وراثبت می باشد. از نظر صفت شاخص کلروفیل واریانس ژنتیکی 32/75 و واریانس فنوتیپی 40/06 بود. بیشترین آن مربوط به ژنوتیپ های سینتیک، جوشین و کمترین آن مربوط به ژنوتیپ خسروشهر، دیزج، الهرد و قره یونجه بود. میانگین شاخص کلروفیل 45/12 بود. بیشترین درصد وراثت پذیری عمومی برای این صفت به میزان 81 محاسبه گردید. شاخص بالای کلروفیل معیاری از کیفیت علوفه است و عموما با عملکرد سن علوفه از میزان پروتوین کاسته می شود ولی بر میزان فیبر اضافه می شود حداکثر پروتیین هنگامی است که 20 الی 25 درصد بوته ها به گل نشسته اند.

کلیدواژه ها:

میزان کلروفیل ، میزان پروتیین ، یونجه زراعی ، کیفیت علوفه