بررسی اجتماع پذیری محیط های الهام گرفته از الگوهای طبیعی و استفاده از آن در طراحی مجموعه تجاری

فضاهای عمومی شهری به عنوان محیط هایانسان ساخت عموما مکان تعامل و رفتارهای جمعی هستند و نقش تحقق روح اجتماعی مطلوبیت جمعی را در خود دارند. برای تحقق روابط اجتماعی، توجه به ویژگی های اجتماع پذیری مکان اهمیت دارد. این تحقیق بر آن است تا نقش ادراک طبیعت و عناصر طبیعی در محیط انسان ساخت را بر اجتما ع پذیری محیط های کالبدی عمومی و اشتیاق به فعالیت در فضاها را مورد تحلیل و ارزیابی قرار دهد.مسیله افزایش فرصت های تعامل اجتماعی در ساختمان های عمومی توسط طراحان، زمینه ساز کنکاش در خصوص نوع و میزان تاثیر عامل های انسانی- کالبدی و فرایند آن، در این موضوع گردید. در اینجا امکان ادراک طبیعت در فضاهای کالبدی به مثابه متغیر مستقلی است که برکیفیت اجتما ع پذیری فضاهای کالبدی به عنوان متغیری وابسته موثر واقع می شود. داده ها در نرم افزار spss تحلیل همبستگی شدند و روابط معنادار بین متغیرهای دخیل در اجتماع پذیری، استنباط گردید. نتیجه نشان می دهد که اجتماع پذیری فضای عمومی معماری با همنشینی و ترکیب مناسب عامل های کالبدی- فضایی آن و روانی- اجتماعی استفاده کنندگانش، حاصل می آید. این اجتماع پذیری، با همساختی و سازگاری بالا بین کالبد فضا و رفتارهای تعاملی فرافردی، افزایش می یابدو ادراک طبیعت در محیط انسان ساخت اثر معناداری بر اجتما ع پذیری فضاهای کالبدی دارد.

کلیدواژه ها:

اجتماع پذیری ، تعاملات اجتماعی ، فضای عمومی معماری ، ادراک طبیعت ، محیط کالبدی