تبیین نقش اجتماعی - مکانی زن در فضاهای شهری (تاملی در معماری وشهرسازی ایرانی )

شهر مجموعه ای فرهنگی - کالبدی است که بر اساس نیازها ، فعالیت ها و رفتارهای ساکنین آن شکل گرفته است . فضاهای شهری به عنوان بستر پاسخگوی این نیازها و ظرفی برای تعاملات اجتماعی شناخته میشوند.با توجه به این مهم که در فرآیند شکل گیری و طراحی فضاهای شهری نقش مردان انکار ناپذیر است و مردان همواره نقش پررنگتری را به عهده داشته اند ، فضاهای شهری ما بر پایه حضور مردان شکل گرفته است . در این جا ست که ماهیت جنسی شده فضاهای شهری خود را بروز می دهد ، در حالی که بیشترین استفاده کنندگان فضای شهری زنان می باشند.با توجه به نقش سنتی زن در جامعه مدرن و حضور فعال زن در عرصه های مختلف ، زنان در فضاهای شهری نادیده انگاشته شده اند. زن به عنوان عنصر کلیدی سه نهاد خانه ، بازار و انجمن های داوطلبانه ، خود را در فضاهای شهری کمرنگ می یابد. و خود را از جنبه فیزیکی و روانی محدود و آشفته احساس می کند و نقش اجتماعی وی مخدوش احساس می شود . خدمت زن به ساخت کیفیت محیط های شهری امروزی به درستی درک نشده و ابهامات زیادی برای طراحان فضای شهر دارد.با توجه به اهمیت حضور زن و تبیین نقش وی در شکل دهی فضاهای شهری امروزی ، این پژوهش سعی در بررسی سیر تاریخی جایگاه زن در فضاهای شهری ، شناخت جایگاه اجتماعی زن در فضاهای شهری و عوامل بازدارنده فیزیکی و روانی حضور زن در محیط های شهری با تاملی به معماری و شهرسازی ایرانی دارد.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، زن در فضای شهری ، ماهیت جنسی شده فضای شهری ، طراحی فضای شهری زنانه