سبک شناسی آوایی اشعار زاله قایم مقامی بر اساس دیدگاه گرامون

موسیقی یکی از عناصر سازنده شعر است که کلام را برجسته می کند و سبب تمایز زبان نظم و نثر می شود. از آنجا که موسیقی در انتقال مایه عاطفی شعر نقش اساسی وموثر دارد، یکی از عناصر مهم شعر محسوب می شود. انواع متفاوت موسیقی شعر یعنی وزن، قافیه و ردیف و واژه ها از جمله عناصری هستند که معنا، عاطفه و تخیل شاعر را به مخاطب منتقل می کند. شاعر با رعایت تناسب میان موسیقی شعر و عناصر دیگر، به هدف اصلی شعر که همان بیان مفاهیم و محتوای درونی است، می رسد. گاهی دستمایه ی شاعر برای انتقال عواطف خود به دیگران علاوه بر تلفیق واژگان و ترکیب واحد های زبانی، همگونی آواها و نواها، همخوانی آهنگ ها و اوزان دلنشین است. پیوند و هماهنگی بین الفاظ و معانی، می تواند ناشی از تکرار آواها در بافت باشد که در تداعی معانی نقش بسزایی دارد. در دیوان ژاله قایم مقامی ابیات فراوانی دیده می شود که در آن ها شاعر به کمک تکرار صامت ها و مصوت ها موسیقی خاصی ایجاد کرده، که در القای معانی بسیار موثر است. بررسی پیوند میان آهنگ کلام با عناصر دیگر، مسیله ای است که این مقاله به آن می پردازد.

کلیدواژه ها:

موسیقی ، عاطفه ، موریس گرامون ، ژاله قایم مقامی ،