ارزیابی پایداری حوضه آبریز با استفاده از مفهوم ردپای آب ( مطالعه موردی: حوضه آبریز طشک – بختگان)

یکی از چالش های اصلی مدیریت آب، تعیین چگونگی مصرف آب در حال حاضر و در دسترس بودن آب برای نسل آینده است. در این راستا رویکرد های متعددی نظیر رد پای آب برای ارزیابی پایداری محیط زیست، بکار گرفته شده است. رد پای آب شاخصی است که حجم کل آب شیرین مصرفی را اندازه گیری می کند. در این تحقیق سعی شده است تا با استفاده از رد پای داخلی آب پایداری آب سبز و آبی در دو دوره 2007-1985 و 2014-2008 در محدوده مطالعاتی دریاچه طشک-بختگان، مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور پایداری بخش های مختلف حوضه با استفاده از نتایج شبیه سازی جامع حوضه با مدل SWAT و درچهارچوب ردپای آب مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از ناپایداری آب سبز و آبی در غالب مناطق حوضه به واسطه توسعه اراضی دیم و آبی و متناظر با آن افزایش مصارف واقعی آب در سطح حوضه به ویژه در دهه اخیر دارد.

کلیدواژه ها:

رد پای آب ، ارزیابی پایداری ، مدل SWAT ، اثرات بالادستی