مقایسه سطوح خطر زلزله DBE و MPE شهر قزوین با آیین نامه 2800 زلزله ایران

منظور از خطر زمین لرزه ای، وقوع محتمل یک جنبش شدید توسط یک رویداد لرزه ای در آینده می باشد، در حالی که خطر پذیری زمین لرزه ای، پیامدهای محتمل آن جنبش شدید است. در این مطالعه ابتدا به جمع آوری اطلاعات و مشخصات زمین لرزه ها و گسل های فعال و اطلاعات جغرافیایی مربوط به شهر قزوین در شعاع 150 کیلومتر از قزوین پرداخته، و میزان لرزه خیزی هریک از این منابع تعیین شده است. سپس با وارد کردن اطلاعات موردنیاز در نرم افزار CRISIS مدل خطر لرزه ای احتمالاتی ساخته شده است. براساس خروجی ها، به تحلیل خطر منطقه پرداخته، و براساس روش درخت منطقی به ترکیب نتایج حاصل از روابط کاهندگی بهکار رفته پرداخته شده است. در انتها، مقایسه ای بین سطوح خطر دوره های بازگشت 500 و 2500 سال مطالعه با آیین نامه 2800 زلزله انجام گردیده است. این سطوح را می توان به سه ناحیه تقسیم کرد. نخست ناحیه وقوع PGA می باشد که با طیف آیین نامه منطبق بوده. دوم ناحیه زمان های تناوب کوتاه که در آن شتاب طیفی مطالعه کمی بیشتر از آیین نامه 2800 بوده و سوم زمان های تناوب متوسط و بلند می باشد که در آن ها شتاب طیفی 2800 و مطالعه انجام شده از هم جدا شده ومقادیر آیین نامهبالاتر از طیف حاصله قرار می گیرد. علت این امر را می توان در ماهیت طیف مقیاس شده استاندارد 2800 و عدم توانایی آن ها در ایجاد یک سطح خطر یکنواخت در تمام زمان های تناوب یافت.

کلیدواژه ها:

تحلیل خطر لرزه ای ، روابط کاهندگی ، درخت منطقی ، نرم افزار CRISIS ، آیین نامه 2800 زلزله ایران