گروه بندی و تعیین میزان تنوع بین جمعیت های سیب بر اساس ژن های مقاومت به بیماری لکه سیاه سیب در باغات استان کهگیلویه و بویراحمد به کمک نشانگرهای اختصاصی

این تحقیق طی سال های 1392-1393 در دانشگاه آزاد شیراز بر روی 6 جمعیت سیب جمع آوری شده در نقاط مختلف استان کهگیلویه و بویراحمد انجام شد. پس از نمونه برداری، استخراج DNA انجام گرفت و13اغازگر SCARوSSR متصل به ژن های مقاوم به بیماری لکه سیاه سیب بر روی جمعیت های مورد بررسی تکثیر انجام گرفت. بعد از نمره دهی باندها، نتایج تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که 100 درصد تنوع مشاهده شده متعلق به درون جمعیت ها بود. همچنین نتایج فاصله ژنتیکی نشان داد که بیشترین فاصله بین دو جمعیت ka-mnوka-h و کمترین فاصله بین دو جمعیت kaوsi میباشد. همچنین نتایج تجزیه کلاستر نشان داد که خط برش با کمک تجزیه واریانس مولکولی، 6 جمعیت را به 2 گروه تقسیم میکند. از این نتایج بدست آمده امید است که با تلاقی جمعیت ها دور از هم، همچنین تلاقی بین نمونه ها موجود در هر جمعیت بتوان نتاجی با قدرت هتروزیس و مقاومت بالاتر به بیماری لکه سیب بدست آورد

کلیدواژه ها:

لکه سیاه سیب ، تجزیه کلاستر ، تجزیه واریانس مولکولی ، فاصله ژنتیکی SSR و SCAR