طراحی پاویون فرهنگی بر اساس پایداری اجتماعی (نمونه مورد مطالعه: محله صفرخانیان در شهرملایر)

امروزه یکی از معضلات موجود در شهرهای دارای پیشینه تاریخی در کشورمان تعامل بین محله های جدید و تاریخی و نحوه برخورد با این مشکل است. در صورتی که در کشورهای پیشرفته نه تنها این مورد یک معضل شهری نمی باشد، بلکه داشتن محله تاریخی در یک شهر به علت جاذبه های توریستی آن به عنوان یک برگ برنده در مسایل معماری استفاده می گردد. طراحی شهری و معماری مدرن در شهرهای تاریخی باید در خدمت و هماهنگ با ضوابط حاکم در اینگونه محله ها باشد و اقدام به طراحی قبل از بررسی ضوابط در اینگونه محله ها کاملا مردود می باشد. بررسی ها نشان می دهد که در شهری مثل لندن تمامی افراد متمول ودارای فرهنگ بالا محل زندگی خود را در محله های قدیمی شهر انتخاب می کنند. اما در کشوری مثل ایران یک محله قدیمی و ارزشمند به دلیل بها ندادن به آن به منطقه ای فرسوده تبدیل شده و به دلیل عدم وجود امنیت در آن کم کم خالی از سکنه شده و بهانه برای تخریب آن مهیا می گردد. این در حالیست که در ممالک پیشرفته تمامی امکانات مدرن که در سایر قسمت های جدید شهر موجود می باشد به داخل اینگونه محله ها آورده شده و دولت با دراختیار قرار دادن تسهیلات ویژه برای افراد ساکن در محله آنان را ترغیب به زندگی و نگهداری اماکن تاریخی می نماید و مسلما هیچ چیز مثل زندگی افراد ساکن در بافت نمی تواند برای حفظ و صیانت بافت موثر باشد (حسین اسمعیلی سنگری، بهروز عمرانی، 1:1385)

کلیدواژه ها:

پاویون ، فرهنگ ، پایداری اجتماعی