پاردایمهای معماری حساس به محیط از منظر نظریه ی انتگرال

مفاهیم چهارگانه نظریه ی انتگرال که توسط کن ویلبر به دقت شرح داده شده به تازگی در حوزه ی معماری پایدار معماری حساس به محیط وارد شده است هریک از ربع های این چهارگانه معرف منظری هستند که از طریق آن می توان به درک بهتری از هر رخداد دست یافت آنها نشانگر نیروهای درونی و بیرونی فردی و جمع ی ای هستند که به همراهی هم نگاشتی از جنبه های روان شناسانه، رفتاری، فرهنگی و سیستمی هر واقعیت را ارایه می دهند در این پژوهش با بررسی پارادایم ها و راهکارهای طراحی وابسته به آنها در باب پیوند انسان با محیط زیست و نظامهای طبیعی ک از دو شاخه های فناورانه و بوم شناسانه ی توسعه و طراحی پایدار انسان محور به سوی اندیشه های زندگی محور چگونه به ترسیم نقشه ی جامع و منسجمی به منظور ایجاد تعادل فراهگیر میان زیست گاه انسان و محیط طبیعی او دست نیافته اند این امر به ویژه با توجه به پشیرفتهای اخیر در شیوه های جدید نظریه پردازی و ساخت مکان اهمیت ویژه ای دارد. پژوهش از منظری کیفی و تفسیری به پاسخ پرسشهغای زیر نزدیک خواهد شد: هریک از این پاردایمها بر کدام نگاشت از چهرگانه ی نظریه ی انتگرال متمرکز هستند و کدام جنبه از واقعیت در آنها برجسته تر است

کلیدواژه ها:

نظریه ی انتگرال ، پایداری فناورانه و بوم شناسانه ، بهره بردرای از اکوسیستم ، حس مکان ، دوستدار طبیعت ، طبیعت بودن