رویکرد های معماری بومی در خانه ها سنتی کرمانشاه

امروزه در مبحث معماری پایدار، توجه به مسایل اقلیمی زیستمحیطی و معماری سبز در کنار معماری بومی، از مهمترین مباحث مطرح در سطح داخلی و بین المللی است. فناوری های پیشرفته در سازه ومعماری، از یک سو شرایط تحقق ایده ها و طرح هایی خاص برای معماران را فراهم کرده و از سوی دیگر جوامع مختلف با آلودگی محیط زیست و مصرف بالای انرژی روبرو هستند. این چالش ها به همراه از لزوم توجه به عناصر ارزشمند معماری بومی ضرورت این تحقیق را نشان می دهد. معماری بناهای سنتی کرمانشاه به عنوان نمونه ی بارزی از بومی مداری معیارهایی از قبیل حفظ محیط زیست واستفاده از عوامل مفید اقلیمی در درون بنا را با نگاه به عناصر شکل دهنده ی معماری بومی از قبیل فرهنگ، اقتصاد، اجتماع و طبیعت به درستی، رعایت نموده است. در این پژوهش با بررسی میدانی خانه های سنتی کرمانشاه مشاهده شد که بافت و ساختمان های این شهر بر اساس اقلیم، شکل گرفته است. استفاده از ایوان در نما، ساخت دیوارهای قطور، بازشوهای کوچک، فرم و نحوه ی استقرار بنا جهت گیری معابر و استفاده از مصالح محلی، در جهت اصولی شکل گرفته اند. معماری کالبدی جالب توجه این منطقه طی گذر زمان و با ادغام تجارب نسل های مختلف معماری به تکامل رسیده که امروزه می توان از تعدادی از آنها برای فضاها و نیازهای جدید بهره برد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، اقلیم ، خانه سنتی کرمانشاه