باسته های بافت فرسوده شهری در ادبیات جهانی و چارچوب های موفق قابل تعمیم در ایران

امروزه فرسایش بافت های شهری در کل جهان، خصوصا ایران به ضرورتی غیرقابل انکار و مهم بدل گشته است که نمود عینی این فرسایش را می توان افت زندگی اجتماعی دانست. از طرفی، وسعت بالای بافت های فرسوده و نبود استراتژی های روشن سبب شده که توجه کلیه مسیولان، برنامه ریزان و طراحان شهری به این گونه بافت ها بیش از پیش احساس شود. بدین منظور در پژوهش کاربردی مورد نظر که به روش توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر منابع کتابخانه ای- اسنادی صورت گرفته، هدف بر آن است تا با تعاریف و ادبیات فنی یکسان و سازگار با ادبیات جهانی به عنوان پیش درآمدی، ذهن خوانندگان خصوصا نهادهای مشارکت کننده و دستگاه های مداخله کننده که سعی در بهبود وضعیت فرسودگی بافت ها را دارند، به سوی درک فرسودگی فضا برده سپس با نمونه هایی موفق و قابل تعمیم با ویژگی بافت های فرسوده شهرهای ایران، از تجارب جهانی به عنوان پژوهش های انجام شده درکی روشن وجامع از ابعاد وجودی مسیله بدست آورند. در نهایت ها با ارایه پیشنهاداتی در زمینه راه های برون رفت از وضعیت موجود، در صدد مداخله مناسب در اینگونه بافت ها خواهیم بود.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، تجارب جهانی ، مداخله