اقلیم و معماری ضرورتی در معماری پایدار (نمونه موردی: شهر خرم آباد)

موضوع اقلیم در بحث توسعه پایدار از مباحث اساسی و تعیین کننده می باشد. معماری پایدار باعث ایجادمحیطی سالم بر پایه اصول اقلیمی می باشد و هدف آن کاهش آثار سوء تاثیر ساخت و ساز بر محیط پیرامون است. حفظ منابع انرژی، جلوگیری از آلوده کردن زمین و محیط زیست، کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی مبدل به یکی از مهمترین تدابیر در معماری و شهرسازی شده و معماران و شهرسازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز می کند. هرچند توسعه پایدار ریشه ای اکولوژیکی و اقتصادی و فرهنگی- اجتماعی دارد، ولی با جستجو درباره معضلات پیش روی انسان معاصر و راه حل آنها در معماری پایدار، نقش طبیعت هرچه بیشتر آشکار می گردد. در این مقاله رابطه اقلیم و معماری و پایداری شهر خرم آباد بررسی شده است و به دنبال این فرضیه بوده ایم که آیا معماری پایدار بر پایه محیط زیست خرم آباد در 40 سال گذشته بوده است، یا قبل از آن پس از انجام این تحقیق نتیجه گرفته شد که این شهر در دادن پاسخی منطقی به اقلیم موجود در جهت ایجاد پایداری در دوران گذشته موفق و در دوران معاصر ناموفق بوده است. روش انجام این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، مشاهدات و محاسبات میدانی است.

کلیدواژه ها:

معماری ، اقلیم ، پایداری ، خرم آباد