تاثیر پروتکل تمریناتی پیلاتس بربهبود استیوآرتریت زانو وتعادل مردان سالمند

زمینه و هدف: با افزایش سن، در عملکرد فیزیکی و شناختی نظیر تعادل و زمان واکنش اختلالاتی رخ میدهد و بنا بر برخی مطالعات، فعالیت منظم جسمانی در طول عمر موجب به تاخیر انداختن این اختلالات میشود، امروزه شرکت در فعالیت بدنی در پیشگیری از بیماریهای مزمنی همچون استیوآرتریت پیشنهاد میشود. پژوهش حاضر، به بررسی تاثیر یک دوره تمرینات پیلاتس بر شدت درد زانو، میزان علایم و مشکلات عملکرد حرکتی در فعالیتهای روزانه، ورزشی، تفریحی و کیفیت زندگی مردان سالمند می پردازد.مواد و روش ها: 30 نفر مرد سالمند مبتلا به استیوآرتریت زانو با میانگین و انحراف استاندارد سن 4/13 ± 59 سال و قد 52 /6 ± 164/16 سانتیمتر، وزن 61/ 4 ± 83/21 کیلوگرم به صورت هدفمند، به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جهانی و بومیسازی شده پیامد صدمات زانو و استیوآرتریت استفاده شد. نمونه ها تمرینات پیلاتس را به مدت 6 هفته زیر نظر متخصص پیلاتس انجام دادند. برای تجزیه وتحلیل دادها از t وابسته در سطح معنی داری استفاده گردید (0/05> p).یافته ها: یافته ها نشان داد که بین پیش تا پس آزمون میانگین شدت درد زانو در گروه پیلاتس (p=0/019)، و تمرینات ورزشی در آب (p=0/014) عملکرد حرکتی در فعالیت های روزانه گروه پیلاتس (p=0/020) و تمرینات ورزشی در آب (p=0/016). کیفیت زندگی گروه پیلاتس (p=0/048) تمرینات ورزشی در آب (p=0/042). پس از اجرای پروتکل به میزان معنی داری بهبودیافته اند. همچنین نتایج حاکی از آن بود که بین تاثیر شش هفته تمرینات منتخب ورزشی در آب و پیلاتس بر شدت درد و کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به آستیو آرتریت زانو تفاوت معنی داری وجود دارد و در متغیر دامنه حرکتی بین دو شیوه تمرینی تفاوت معنی داری مشاهده نگردید.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تمرینات پیلاتس میتواند به عنوان یک روش تمرینی ایمن و موثر در بهبود عملکرد و کیفیت زندگی مردان سالمند دارای استیوآرتریت زانو مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تمرینات پیلاتس ، استیوآرتریت زانو ، تعادل