شناسایی عوامل آسیب رسان به آموزش و فراگیری معماری در دانشگاه آزاد بهبهان

در تمام طول تاریخ ،آموزش و فراگیری یکی از ارکان جوامع متمدن بوده است.ودر عصر حاضر،اهمیت آن به اندازه ای ارتقا یافته که کیفیت آموزش به عنوان یک اصل مهم تعریف گشته است، اصلی تاثیرگذار بر درجه بندی یک سطح آموزشی است از وضعیت دانش آموختگان این نظام از نظر دانش،نگرش و توانایی های کسب شده. برنامه های آموزشی ،باید تنگاتنگ و مکمل برنامه های عمرانی و پژوهشی در جامعه و معماری باشند،و هر از گاهی به نواقص خود بنگرد ودر برنامه های خود بازنگری کنند. . در این دوران بررسی عواملی مانند مکان آموزشی، جامعه شناسی معمارانه، حضور استاد در تمام مراحل آموزش ومدل یادگیری آموزه های معماری، که هرکدام در دوره ای پرورش دهنده ی معمارانی با مبانی نظری و توان اجرایی خاص خود، در خور نام ایران، معماری ایرانی بوده اند؛ باید مورد تاکید قرار گیرد. نوع روند آموزش به خصوص در رشته معماری به گونه ای است که بسیاری از دانشجویانی که با علاقه قبلی وارد دانشگاه می شوند در برخورد با این نوع روند دچار سردگمی شده و در بسیاری موارد این علاقه کمرنگ تر می شود. در مواردی نیز منجر به انصراف دانشجو و پذیرش در رشته دیگری می گردد. این پژوهش از روش جمع آوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای اعم از پایان نامه و مقالات و کتب مربوطه و میدانی با رویکردی توصیفی است که به دنبال شناخت عوامل آسیب رسان آموزش معماری در دانشگاه آزاد اسلامی بهبهان در سال 1396 بوده است . برای تحقیق، از نظرسنجی با افراد درگیر مسیله (دانشجویان گروه معماری دانشگاه آزاد بهبهان) استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که انگیزه قبلی دانشجو، صلاحیت تخصصی استاد و دیدگاه دانشجو نشان از وضعیت مطلوب و رضایت بخشی دارد، و متغیرهای، نحوه تدریس استاد، صلاحیت عمومی استاد، برخورد استاد نا مطلوب این متغیر در دانشگاه را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

آموزش معماری ، فراگیری معماری ، معماری بهبهان