تحلیل نظام بودشی گفتمان: بررسی موردی داستان داش آکل صادق هدایت

در این مقاله سعی بر آن است تا با بهره گیری از رویکرد تحلیلی نشانه معناشناسی ادبیات، به بررسی نحوه حضور کنشگران و نوع بودش آنها در جریان شکل گیری منابع هر بازی. در این مطالعه به بررسی داستان داش آکل از صادق هدایت خواهیم پرداخت. این داستان، حول محور شخصیت کانونی داش آکل و کنش ها و در محیط پیرامونش شکل می گیرد. درواقع، کنشگر در طول داستان دچار بحران هایی می شود که ناگزیر به ترک وضعیت قبلی یا به عبارت دیگر منفی آنها وضعیت برای رسیدن به موقعیتی جدید می گردد. هدف اصلی از نگارش این مقاله، بررسی روند حضور و حرکت کنشگران اصلی داستان داش آکل براساس نظریه نشانه معناشناسی بودشی است. در این نظریه کنش گر به دلیل احساس خلا در زندگی با خروج از دازاین است (این بودگی)، به وضعیت موجود را نفی می کند و در نتیجه، این نفی به سوی نوعی وضعیت ایجابی پیش می رود. هدف از انجام این پژوهش، بررسی کارکرد بودشی نفی و ایجاب در گفتمان داش آکل با هدف تامین شرایط تولید معنا و عبور از بحران حضور دارد . پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که چگونه نفی و ایجاب به عنوان دو عنصر مهم گفتمانی در شکل گیری فرآیند بودشی گفتمان اثرگذار هستند

کلیدواژه ها:

نشانه معناشناسی ، بودش ، نفی ، ایجاب ، داش آکل