بررسی و تبیین نسبت های مالی کارآ جهت پیش بینی ورشکستگی متقاضیان دریافت تسهیلات بر اساس مدل های پیش بینی ورشکستگی (مطالعه موردی: متقاضیان دریافت تسهیلات بانک ملی ایران)

تاثیرات درماندگی مالی متقاضیان دریافت تسهیلات برای بانک ها، ارایه الگوهای پیش بینی درماندگی مالی را از جذاب ترین حوزه ها در تحقیقات مالی قرار داده است. در الگوهای موجود، عمدتا نسبت های مالی به عنوان متغیرهای پیش بینی به کار گرفته می شوند. در این پژوهش امتیاز کارآیی متقاضیان که با استفاده از تکنیک تحلیل پوششی داده ها DEA محاسبه شده است، به عنوان یک متغیردیگر مورد توجه قرار گرفته است. لذا ابتدا کارآیی هر متقاضی محاسبه گردیده و برای بررسی بهتر نتایج، مدل های آلتمن، اسپرین گیت، فالمر، زاوگرین و شیراتا محاسبه و سپس مدل های مذکور با امتیاز کارآیی تلفیق گردیده و نتایج حاصل با نتایج اولیه مقایسه شده است. در این راستا 15 فرضیه تدوین و در ادامه با استفاده از روش تاپ سیس TOPSIS به رتبه بندی نتایج حاصل از مدل ها پرداخته شد. به منظور دسته بندی متقاضیان به دو گروه مذکور، از پیش فرض ماده 141 قانون تجارت استفاده شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که مدل آلتمن دارای بالاترین درصد درست نمایی که پس از اضافه نمودن امتیاز کارآیی محاسبه شده بر اساس تکنیک تحلیل پوششی داده ها، میزان درست نمایی الگوی شیراتا به میزان 5.12 درصد افزایش داشت.

کلیدواژه ها:

ورشکستگی ، تکنیک تحلیل پوششی داده ها ، تاپ سیس ، ماده 141 قانون تجارت