برازش نقش واسطه ای گفتار با خود در پیش بینی خود تنظیمی رفتاری بر اساس رشد زبان و دلبستگی ایمن در کودکان کاشت حلزون شده ی شنوایی

هدف پژوهش حاضر پیش بینی خودتنظیمی رفتاری کودکان کاشت حلزون شدهی شنوایی بر اساس رشد زبان و دلبستگی ایمن با نقش واسطه ای گفتار با خود بود. در این پژوهش همبستگی تعداد 114 کودک کاشت حلزون شده با دامنه سنی 3 تا 7 سال که حداقل یک سال از برنامه کاشت حلزون آنها گذشته بود با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمون رشد زبان، مصاحبه اختلال در دلبستگی، مشاهده ساختارمند خودتنظیمی، بر روی کودک و مقیاس ساختارمند گفتار با خود، بر روی مادران آنها اجرا شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد که رشد زبان و دلبستگی ایمن واریانس گفتار با خود را پیش بینی میکنند. همچنین رشد زبان و دلبستگی ایمن با واسطه گری گفتار با خود، توانایی پیش بینی واریانس خودتنظیمی رفتاری را دارند. نتایج نشانگر نقش واسطه ای گفتار با خود برای رشد زبان و دلبستگی ایمن بود. این امر در درجه اول نقش فرزندپروری و دلبستگی را در تحول زبان و از طرف دیگر در رشد خودتنظیمی نشان میدهد و میتواند در راستای کاهش مشکلات رفتاری، اهمیت توجه به متغیرهای والدمحوری و زبانمحوری را در برنامه های پیشگیری و توانبخشی نشان دهد.

کلیدواژه ها:

رشد زبان ، دلبستگی ، خودتنظیمی ، گفتار با خود ، کاشت حلزون