بررسی مقایسه ای تاثیر داستان های اجتماعی با محتوای انسانی و محتوای بیجان بر مشارکت و همکاری کودکان مبتلابه سندرم آسپرگر

هدف این مطالعه بررسی مقایسه ای تاثیر داستان های اجتماعی با محتوای انسانی و محتوای بیجان بر مشارکت و همکاری کودکان مبتلابه سندرم آسپرگر است. روش پژوهش طرح تک آزمودنی از نوع طرح AB است. جامعه آماری شامل کلیه کودکان مبتلابه سندرم آسپرگر در شهر تهران است و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 4 کودک مبتلابه اتیسم با عملکرد بالا به عنوان اعضای نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه مهارت اجتماعی SSRS و داستانهای اجتماعی است. هر یک از شرکت کنندگان به تفکیک قبل از اعمال مداخله 3 بار مورد آزمون ارزیابی قرار گرفتند مرحله A و پس از آن به تفکیک تحت آموزش داستانهای اجتماعی قرار گرفتند مرحله B و نتایج پس از هر مرحله آموزش مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که هر دو مداخله محتوای انسانی و بیجان موثر بودند. ولیکن داستانهای اجتماعی با محتوای بیجان تاثیر بیشتری را در مقایسه با محتوای انسانی نشان دادند که میتواند ریشه در جنبه های عصب شناختی و ویژگیهای فردی کودکان اتیستیک داشته باشد؛ بنابراین پیشنهاد میشود که از داستان های اجتماعی با محتوای بیجان برای آموزش کودکان اتیستیک استفاده شود.

کلیدواژه ها:

داستان های اجتماعی با محتوای انسانی و بیجان ، مشارکت و همکاری ، اتیسم ، سندرم آسپرگر