ارزش و ضد ارزش های اخلاقی در آموزه های عرفانی مولانا

هدف اصلی مکاتب دینی و عرفانی فراهم نمودن تحولات روحانی و معنوی انسان است که با شناخت الودگی های نفسانی و رذایل اخلاقی و از بین بردن آنها و کسب فضایل اخلاقی و معنوی وتجلی انواع الهی در وجود انسان، به اهداف اخلاقی و تربیتی دست یابند. آثار حضرت مولانا، به ویژه مثنوی معنوی، مشحون از اخلاق اسلامی و تبلوری از شخصیت عرفانی اوست. مثنوی، اسفار عارفان و در حقیقت شرح احوال ومقامات معنوی اولیاست. مثنوی، شرح سفرهای معنوی و تجربیات مولاناست که عارفان را عقیده بر این است که مرید ومراد همچون آینه، تصویر یکدیگر را انعکاس می دهند. شعر مولانا بسیار پخته، متین و سرشار از نکات اخلاقی و تفکراتفلسفی و عرفانی است، شعر او حاوی معنویات و اصول والای انسانی است. مولانا در آثار و سخنان خودنظام اخلاقی و عرفانی خاص خود را ارایه می کند که مبتنی بر نکات اخلاقی بسیاری است و در خلال آن ارزش و ضد ارزش های اخلاقی را در قالب حکایت به خواننده گوشزد می کند. اینجستار بر آن است که برگزیده ترین مباحث اخلاقی در مثنوی مولوی که ناشی از تاثیر افکار و وسعت و عمق نفوذ معنوی اوست و برگرفته از آیات قرآن و احادیث نبوی و عارفان بلند مرتبه است مشخص نماید.

کلیدواژه ها:

ارزش ، ضد ارزش ، عرفان ، اخلاقیات ، مولانا ، مثنوی