مقایسه ی ویژگی های شخصیت و هوش در مجرمین (مرد) جرایم سایبری با جمعیت عادی شهر تهران (1395)

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 432

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_TEB-6-1_008

تاریخ نمایه سازی: 15 اردیبهشت 1397

چکیده مقاله:

مقدمه: موضوع فضای سایبری و جرایم مربوط به آن امروزه به یکی از دغدغه های مهم تبدیل شده است. به دلیل جدید بودن این حوزه، در خصوص علل انجام این نوع از جرایم و انگیزه های مجرمین هنوز اطلاعات کافی در دسترس قرار ندارد و خلاء اطلاعاتی در این زمینه کاملا احساس می شود. در این راستا این پژوهش با هدف مقایسه ویژگی هیا شخصیت و هوش مجرمین مرد جرایم سایبری با جمعیت عادی در شهر تهران آگاهی ها و اطلاعات مفیدی را در ارتباط با موضوع فراهم کرده است. مواد و روش ها: این پژوهش، پژوهشی پس رویدادی است. نمونه تعداد 120 نفر شامل 60 نفر گروه مجرمین جرایم سایبری و 60 نفر جمعیت عادی بودند، روش نمونه گیری برای مجرمین به روش تصادفی ساده و برای جمعیت عادی روش خوشه ای- تصادفی ساده انتخاب شده است. ابزار پژوهش آزمون پنج عاملی شخصیت نیوفرم کوتاه و آزمون هوش کتل مقیاس 3 فرم A بوده وتجزیه و تحلیل داده ها با SPSS17 به روش آمار توصیفی شامل جداول فراوانی، میانگین، واریانس و آمار استنباطی (آزمون t) مستقل انجام گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که در مقیاس روان رنجور خویی و گشودگی به تجربه بین مجرمین جرایم سایبری و جمعیت عادی تفاوت معنی دار است و مجرمین دارای میانگین بالاتری هستند. در مقیاس برونگرایی و وجدانی بودن نیز تفاوت معنی دار است و گروه جمعیت عادی دارای میانگین بالاتری هستند. در مقیاس توافق تفاوت معنی دار نیست. از نظر هوش نیز تفاوت معنی داری بین دو گروه به دست نیامده است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که در مقیاس روان رنجور خویی ، مجرمین جرایم سایبری نیز مانند سایر مجرمین دارای شیوع بیشتری از اختلالات هستند. اما در مقیاس برونگرایی، بر خلاف مجرمینی که به طور مستقیم با قربانی در ارتباطند و برونگراترند، مجرمین جرایم سایبری افرادی درونگراتر می باشند. همچنین بر خلاف بعضی از تصورات و اظهارنظرها که مجرمین جراین سایبری را افرادی با هوش بالا توصیف می کنند، از نظر هوش این گروه تفاوتی با جمعیت عادی ندارند.

نویسندگان

مهدی کریمی شرفشاده

کارشناس ارشد، روانشناسی بالینی، بهداد فاتب، تهران، ایران

ابوالفضل کرمی

دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد ا سلامی، واحد سمنان، سمنان، ایران

مهدی کرمی دهباغی

کارشناس ارشد، روانشناسی بالینی، عضو هییت علمی سازمان تحقیقات ناجا، تهران، ایران