حسن نیت و جایگاه آن در فقه و حقوق ایران

حسن نیت، مفهومی اخلاقی است که دارا بودن آن در روابط با دیگران، امری پسندیده تلقی می شود و در آموزه های دینی، در قرآن کریم و در روایات نسبت به داشتن آن، تاکید شده است. به کار بردن واژه های احسان، انصاف، صداقت و راستی، بر، معروف در قرآن کریم دلالت بر داشتن حسن نیت دارد. همچنین در فقه در عقود امانی تحت عنوان قرداد های با حسن نیت یاد شده است. حسن نیت در رقابتهای تجاری، در تجارت الکترونیکی، حسن نیت دارند. اسناد تجاری، خریدار جاهل به فضولی بودن، در نزدیکی به شبهه، در اصلاح سند ثبتی و متجاوز به ملک مجاور در حقوق موضوعه ایران و احکام و آثار راجع به آن مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

حسن نیت ، احسان ، انصاف ، بر