بررسی تاثیر میراگرهای خمشی-برشی بر شکل پذیری سازه های فولادی با استفاده از روش المان محدود

یکی از شیوه های نوین کنترل ارتعاشات لرزه ای در سازه ها، بکارگیری ابزارهای مستهلک کننده انرژی به ویژه میراگرهای فلزی می باشد. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر یکی از این ابزار به نام میراگر خمشی-برشی بر میزان شکل پذیری قاب های فولادی پرداخته است. کلیه تحلیل ها با استفاده از روش اجزاء محدود و نرم افزار آباکوس انجام گرفته و نوع تحلیل نیز استاتیکی غیرخطی بوده است. نتایج تحلیل مدل ها نشان داد با استفاده از میراگرهای خمشی-برشی می توان شکل پذیری قاب های فولادی را افزایش داد. بر اساس نتایج بدست آمده، بهترین محل قرارگیری میراگر، قسمت های ابتدایی و انتهایی تیر بوده و با افزایش طول دهانه و طول میراگر، مقادیر شکل پذیری افزایش می یابند.

کلیدواژه ها:

میراگر خمشی-برشی ، شکل پذیری ، قاب های فولادی ، روش اجزاء محدود