رویکرد اجتماعی در تاریخ نگاری یعقوبی

قرن سوم هجری، شاهد ظهور مورخان برجسته ای است که تا آن زمان نظیری نداشتند. از جمله مشخصه های تاریخ نگاری اسلامی دراین دوره، رویکرد فرهنگی و تمدنی مورخان، تاریخ نگاری کل نگر، ظهور نگرش عقل گرایانه ...و تلفیق دانش های متعدد از جملهتاریخ و جغرافیا، نجوم و آگاهی از علوم و حوزه های مختلف بود. با کمی اغماض برجسته ترین این مورخان یعقوبی است و او راباید به عنوان پیشوای نگرشی نوین در این قلمرو دانست. یعقوبی از جمله مورخان بزرگ و از بانیان تاریخ نگاری اسلامی است کهروش متفاوتی در تاریخ نگاری داشته، و داده های فراوانی را در خصوص وجوه مختلف حیات اجتماعی جوامع مورد نظر خویشارایه کرده است.این مقاله با رویکرد توصیفی – تحلیلی بدنبال پاسخ دادن به این سوال است که رویکرد اجتماعی در تاریخ نگارییعقوبی چگونه بوده است نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که تاریخ نگاری یعقوبی به سبب برخورداری از ماهیت فرهنگیو نیز اجتماعی و بعضا اقتصادی از جایگاه قابل اعتنایی برخوردار است. بدون تردید، بینش و روشی که یعقوبی در تاریخ نگاری بهکار گرفته است در مقایسه با مورخان دیگر اعم از محمدبن جریر طبری، احمد بن یحیی بلاذری، ابوحنیفه دینوری، روشی علمی تر،اجتماعی تر و در نوع خود عقلانی و واقع گرایانه تر است.

کلیدواژه ها:

تاریخ نگاری ، رویکرد اجتماعی ، تاریخ اسلام ، یعقوبی ، تمدن اسلامی