اخلاق سیاسی از نگاه امام علی (علیه السلام)؛ تقدم مصلحت بر منفعت

مصلحت از مفاهیم بنیادین اندیشه سیاسی و فقه اسلامی به شمار می آید. این موضوع از دیرباز مورد توجه فقها واندیشمندان شیعی بوده و آن را ملازم شرع و در دوره های معاصر ملازم حکومت اسلامی مشروع دانسته اند. لذا شناختو درجه بندی متعلقات مصلحت در فقه سیاسی شیعه که منبعث از کلام امامان معصوم و بالاخص کلام امام علی (علیهالسلام) می باشد، دارای ابعادی از جمله حوزه امنیت سیاسی- اجتماعی جامعه بوده و درک پیامدهای امنیتی- سیاسی آن مستلزم حصول معرفت نسبت به مصلحت و منفعت می باشد. در همین راستا، پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیلی -توصیفی و با مراجعه به اسناد، کتب و مدارک موجود در این زمینه به این نتیجه دست یافته است که از نظر امام علی(علیه السلام) کسب منافع شخصی هیچ ارزشی نداشته و تنها برای اجرای عدالت است که ارزش پیدا می کند. ازاین رو،حکومت در نظرش از کفش کهنه بی ارزشتر بوده و در جایی که منافع امت اسلامی ایجاب می کند حتی بر منفعتشخصی حاکمان اسلامی ارجحیت می یابد.

کلیدواژه ها:

اخلاق سیاسی ، امام علی (علیه السلام) ، مصلحت ، منفعت