بررسی تأثیر عمق پایاب بر آبشستگی پایین دست جت های ریزشی

در این مقاله نتایج یک مطالعه آزمایشگاهی درباره تاثیر عمق پایآب بر آبعاد آبشستگی موضعی پایین دست جت های ریزشی، ارائه می شود. جت آب که از لوله با مقاطع دایره ای، مربعی و مستطیلی شکل، از ارتفاع 35 ، 65،95 سانتیمتری، بر روی بستری از جنس سیلیس با d50 برآبر 27/1 میلیمتر، با عمق پایآب 6،12 و 18 سانتیمتر به مدت316 دقیقه تخلیه می شد، مدلسازی گردید. آبعاد حفره آبشستگی و برآمدگی رسوبات پایین دست آن اندازه گیری شدند و مورد تحلیل قرار گرفتند. مشخص شد که آبعاد آبشستگی به پارامتر فرسایش ،(F0/(Hc/RH و پارامتر پایآب، TW/RH، بستگی دارند. همچنین مشخص شد که افزایش عمق پایآب از 6 به 12 سانتیمتر و سپس به 18 سانتیمتر درآبتدا موجب افزایش عمق، عرض و طول حفره آبشستگی و نیز طول برآمدگی رسوبات بترتیب بطور متوسط به میزان 104،42،39 و 83 درصد و سپس موجب کاهش این آبعاد بترتیب بطور متوسط به میزان 23،24،18و 16 درصد می گردد. در این حالت ارتفاع برآمدگی رسوبات پایین دست حفره آبشستگی همواره بطور متوسط 52 درصد افزایش می یآبد. در نهایت معادلاتی برای برآورد آبعاد آبشستگی در همه نسبت های پایآب پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

آبشستگی موضعی ، عمق پایآب ، جت های ریزشی ، مدل فیزیکی