طراحی شبکه حمل ونقل زمینی بین شهری با لحاظ نمودن رویکرد عدالت اجتماعی صدر

گسترش شبکه حمل ونقل یکی از مهمترین زمینه های سرمایه گذاریهای حمل ونقل در کشورهای در حال توسعه است، هرچند این برنامه ها بسیار هزینه برند و از طرفی بودجه های دولتها محدود هستند. سرمایه گذاریهای حمل ونقل ، غالبا0 به منظور تحریک ر شد اقت صادی و حمایت از سایر اهداف ا ستراتژیک صورت میگیرند. به تجربه ثابت شده است که سرمایه گذاریهای حمل ونقلی غالبا0 به گونهای توزیع میشوند که مناطقی که سطح رفاه بیشتری دارند سود بیشتری عاید شان می شود و این م سیله شکاف بین این مناطق را تشدید میکند. در نتیجه، موقعیت و نوع این سرمایه گذاریها بر چگونگی توزیع رفاه در جامعه موثر است. در بین تصمیم گیریهای مختلف حمل ونقل ی، اجرای پروژه های گسترش شبکه های راههای بین شهری، تاثیرگذاری فراوانی بر عدالت و توسعه پایدار دارد. بر اساس عدالت اجتماعی، نظام حقوقی و اقتصادی باید به گونه ای طراحی و اجرا شود که هر کس به حق عقلانی خویش برسد. این مطالعه با معرفی نظریه عدالت صدر، مدلی برای طراحی شبکه عدالت محور بیان میکند. این مدل در گام بعدی بر روی داده های واقعی شبکه بین ا ستانی ایران پیاده سازی گشته و نتایج بد ست آمده با روش کلا سیک طراحی شبکه مقایسه شده اند. نتایج و خروجیهای مدل نشان میدهند که، نه تنها منافع جامعه (یعنی قابلیت د سترسی) بیشینه شده ا ست، سهم جمعیتی با قابلیت د سترسی کم و نسبتا0 کم به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کرده ا ست زیرا که ا ساس این نظریه بر بیشینه سازی منافع اجتماعی و کاهش شکافزادی در جامعه است.

کلیدواژه ها:

مسیله طراحی شبکه ، نظریه عدالت صدر ، تو سعه پایدار ، عدالت اجتماعی ، طراحی شبکه عدالت-محور