ارزیابی دسترسی با توجه به پارامترهای حمل ونقلی (مطالعه موردی: منطقه 6 تهران)

امروزه دسترسی مفهومی اساسی در رابطه با تعامل برنامه ریزی حمل و نقل و برنامه ریزی شهری در تصمیم گیریهای مدیریت شهری میباشد. در این پژوهش، مجموعه ای از پارامترهای مرتبط با مفهوم دسترسی جمع آوری شده و با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و بهره گیری از روشهای تصمیم گیری چند معیاره برای وزن دهی به پارامترها، ارزش بلوکهای منطقه بر اساس پارامترهای دسترسی مورد ارزیابی قرار گرفته شد. این مطالعه نشان میدهد دسترسی به ایستگاه های حمل و نقل عمومی بر ارزش نهایی هر بلوک تاثیر قابل توجهی دارد، بطوریکه حدود %93 بلوکهای با دسترسی مناسب به ایستگاهها، از حیث ارزش دسترسی نهایی نیز نسبت به بلوکهای دیگر مسکونی منطقه دارای رتبه بالاتری هستند. همچنین مشخص شد از بین پارامترهای مورد بررسی، پارامتر فاصله از حمل و نقل عمومی علیرغم قرارگیری در رتبه دوم وزن دهی، بیشترین تاثیر را در ارزیابی میزان دسترسی مناطق دارد. درنتیجه، این پژوهش میتواند به برنامه ریزان شهری به منظور تصمیمگیری مناسب در رابطه با توزیع مناسب تسهیلات حمل و نقلی و خدمات شهری یاری برساند.

کلیدواژه ها:

دسترسی ، توزیع تسهیلات حمل و نقلی ، تحلیل فضایی ، ارزشیابی چند معیاره ، GIS