بررسی تغییرات ساختاری ناشی از شبکه ی جاده در مناطق تحت حفاظت غرب استان اصفهان با استفاده از متریک های سیمای سرزمین

زیرساخت های حمل ونقل و بالاتر از آن شبکه ی راه ها باعث کاهش کیفیت و کمیت زیستگاه ها می شود. به نظر می رسد قطعه قطعه شدن زیستگاه ها و از بین رفتن ارتباط بین زیستگاه های مختلف از جمله اثراتیی است که به دنیا احداث زیرساخت های خطی ایجاد می شود. در این مطالعه مناطق تحت حفاظت در غرب استان اصفهان مورد مطالعه قرار گرفت؛ که شامل پارک ملی و پناهگاه حیات وحش قمشلو، منطقه حفاظت شده دالانکوه، پناهگاه حیات وحش موته و منطقه شکار ممنوع پلنگ گالون می باشد. لایه ی شبکه جاده ها با نقشه پوشش اراضی تلفیق و متریک های درجه تقسیم Degree of Division، میزان شکافتگی Splitting Index و اندازه موثر شبکه Effective Mesh Size در نرم افزار Degree of Division میزان شکافتگی Splitting Index و اندازه موثر شبکه Effective Mesh Size در نرم افزار Fragstats4.2 کمی گردید. نتایج بیانگر افزایش عددی سه متریک Splitting Index و Degree of Division به ترتیب به میزان 12.19% ، 57.41% و کاهش عددی متریک های MESH Size Effective به میزان 1.86% می باشد. نتایج این تحقیق نشان دهنده ی بروز تغییرات ساختاری مهمی از جمله از هم گسیختگی در سیمای سرزمین در شرایط حضور شبکه ی جادهای می باشد. با توجه به هدف این تحقیق پیشنهاد می شود راهکاری در جهت کاهش روند توسعه زیرساخت های خطی در درون و اطراف مناطق تحت حفاظت صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

شبکه جاده ، مناطق تحت حفاظت ، از هم گسیختگی ، متریک های سیمای سرزمین