تاثیرآموزش مهارت های اجتماعی برکاهش کمرویی دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارتهای اجتماعی بر کاهش کمرویی دانش آموزان کم توان ذهنی بود. روش تحقیق حاضر آزمایشی با پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از کلیه کودکان پسر 18 -13 ساله استثنایی آموزش پذیر که بنا بر نتایج آزمون هوش معتبر و یا اسناد موجود در پرونده تحصیلی، در هنگام اجرای تحقیق زمستان 1393 در طبقه کم توان ذهنی آموزش پذیر قرار داده شده بودند. نفرات دو گروه آزمایش و کنترل به تعداد 28 نفر، به شیوه تصادفی از بین دانش آموزان مراکز استثنایی انتخاب شدند. سپس 10 جلسه آموزش مهارت های اجتماعی (هر جلسه به طول 40 دقیقه) برای گروه آزمایش اجرا شد. گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش عبارت بود از آزمون کمرویی سموعی. به منظور بررسی صحت فرضیه های تحقیق با استفاده از تحلیل کواریانس اقدام به تحلیل داده ها گردید. همچنین جهت بررسی ارتباط بین متغیرهای تحقیق با توجه به مقیاس آنها، از ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون استفاده گردید. بررسی یافته ها ضمن تایید وجود ارتباط بین متغیر کمرویی ، نشان داد آموزش مهارتهای اجتماعی باعث کاهش کمرویی در گروه آزمایش گردید. پس با اطمینان 0/95 میتوان گفت میان دو گروه نمونه آزمایش و کنترل از نظر تاثیر آموزش بر کمرویی، تفاوت معنی دار وجود دارد و آموزش مهارتهای اجتماعی بر کاهش کمرویی تاثیر معناداری دارد.