رابطه دینداری و امید به زندگی در زنان متاهل شهرستان های ساری، قایم شهر و بابل

زمینه: دین در نظر مردم سراسر جهان بسیار ارجمند است . تمامی مذاهب و حتی انواع بدوی آن نوعی روان درمانی به شمار می آیند که با آیین ها و مراسم خود رنج های روانی و جسمی انسان را بهبود می بخشند.هدف:هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه دینداری و امید به زندگی در زنان متاهل شهرستان های ساری، قایم شهر و بابل در سال 1393 می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه کاربردی به روش زمینه یابی ، از نوع همبستگی انجام شده و جامعه آماری آن راتمامی زنان متاهل شهرستان های ساری ، قایمشهر و بابل تشکیل داده اند.نمونه آماری نیز 400 نفر از این افراد در نظر گرفته شده که بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده و خوشه ای مرحله ای انتخاب شده اند و نمره حد نصاب را از پرسشنامه مقیاس دینداری خدایاری فرد وهمکاران(فرم اقشار مختلف) کسب کرده اند.جهت تجزیه و تحلیل داده هااز روش آمار توصیفی ، استنباطی و برنامه نرم افزاریSPSS استفاده شد.یافته ها :یافته ها نشان دادکه ضریب همبستگی محاسبه شده برای دو متغیر دینداری و امید به زندگی =0/195 r در سطح احتمال 95 درصد با درجه آزادی df=369با ضریب همبستگی بحرانی جدول =0/195 r برابر است و سطح معناداری بدست آمده نیز کمتر از 0/05 می باشد.نتیجه گیری: بنابراین بین دینداری و امید به زندگی زنان متاهل ساکن شهرهای بابل، ساری و قایم شهر همبستگی مثبت وجود دارد.

کلیدواژه ها:

دینداری ، امید به زندگی ، زنان متاهل