تاثیر گروه درمانی شناختی – رفتاری بر افزایش سلامت روان نوجوانان بی سرپرست

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر گروه درمانی شناختی- رفتاری بر افزایش سلامت روان دانش آموزان بی سرپرست خوابگاههای شبانه روزی بود. بدین منظور از دو خوابگاه شبانه روزی دختران بی سرپرست کرج که در مجموع 150 نفر بودند، 40نفر که پس ازاجرای پرسشنامه سلامت روان دارای نمرات کمتری بودند به شیوه تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند.گروه آزمایش ، درمان شناختی - رفتاری را به مدت دوازده جلسه 90 دقیقه ای دریافت کرد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. از پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ GHQ-28 برای جمع آوری داده ها استفاده شد. یافته های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج حاکی از آن بود که گروه درمانی شناختی-رفتاری به گونه ای معنادار موجب افزایش سلامت روان در گروه آزمایش گردیده بود.

کلیدواژه ها:

گروه درمانی شناختی-رفتاری ، سلامت روان ، بی سرپرست