معدنکاری سبز راهبردی برای مدیریت بهینه معادن

بهره برداری از معادن بدون در نظر گرفتن ابعاد مختلف آن، می تواند پیامدهای ناخواسته فراوانی را به دنبال داشته باشد. بخش معدن و صنایع معدنی در بسیاری از کشورها از جمله مهمترین مسیرها در رسیدن به توسعه پایدار بوده است. این مهم در برخی از کشورهای دارای معدنی نیز علاوه بر اینکه منجر به توسعه پایدار نشده، بلکه بعنوان منبع اصلی درآمدی دولت، یک نظام ناکارآمد را به وجود آورده است. وجود معادن و کانسنگهای معدنی در هر نقطه ای از دنیا که باشد برای آن منطقه یک امتیاز و غنیمت به شمار می آید که با یک مدیریت صحیح و کارآمد و برنامه ریزی دقیق می تواند به سکوی پرتابی برای آن منطقه مبدل گشته و شکوفایی وپیشرفت را به ارمغان آورد. برای عبور از این بحران مدیریت مسایل معدن خصوصا بسط معادن سبز را می توان پیشنهاد کرد. در این مقاله ابتدا اثرات بلند مدت معادن بر منابع اقتصادی، اجتماعی و محیط زیست ذکر می شود. سپس معدنکاری سبز بعنوان یک رویکرد معتدل در قبال مشکلات صنعت معدن معرفی می گردد، چهار چوبی که با ایجاد ساختاری پایدار زمینه را برای تحقق مبانی توسعه پایدار در صنعت معدن فراهم می سازد به گونه ای که بهترین شرایط از لحاظ اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی در صنعت معدن حاکم شود و در نهایت چهارچوبی برای رویه ای شدن معدنکاری سبز ارایه می گردد.

کلیدواژه ها:

معدنکاری سبز ، رویه ای شدن معدنکاری سبز ، مدیریت بهینه معادن ، اثرات معادن بر محیط پیرامون