مطالعه ساختار پوسته و لرزه خیزی منطقه تهران

منطقه تهران بخشی از رشته کوه البرز است که منطقه‌ای فعال و لرزه‌خیز شناخته شده است. به علت قرار گرفتن کلان‌شهر تهران در این منطقه چندین شبکه لرزه‌نگاری در این ناحیه فعال است. شبکه لرزه‌نگاری موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران یکی از این شبکهها است که طی 10 سال گذشته به صورت کامل و دقیق زلزله‌های رخ داده را ثبت نموده است. در این مطالعه ما از داده‌های 717 زلزله ثبت شده توسط تمام ایستگاه‌های این شبکه در بین سال‌های 2004-1996 استفاده کرده و برای یکنواخت سازی در فازها، تمامی فازها را مجددا انتخاب و زلزله‌ها را مکان‌یابی دوباره کردیم. یک مدل سرعت یک‌بعدی برای امواج P و S با استفاده از 213 زلزله این مجموعه و روش معکوس‌سازی همزمان سرعت و کانون زلزله برای منطقه مورد مطالعه محاسبه شده است. یک مدل 9 لایه با عمق متوسط موهو 45 کیلومتر نیز برای منطقه ارائه شده است. بهبود مکان زلزله‌ها این امکان را فراهم نمود که بررسی دقیق‌تری از لرزه‌خیری و گسل‌های منطقه انجام دهیم. لرزه‌خیزی منطقه محدود به عمق 30 کیلومتری است که ضخامت 30 کیلومتر را برای محدوده پوسته شکننده نتیجه می‌دهد. اغلب فعالیت منطقه در مرکز منطقه تمرکز دارد که مربوط به گسل‌های گرمسار، ایوانکی و بخش‌های شرقی گسل مشا و شمال تهران است. در بخش غربی این دو گسل فعالیتی مشاهده نشد. ناحیه‌ی بین گسل‌های گرمسار و مشا منطقه‌ای بسیار فعال و لرزه‌خیز دیده شد که بسیار به کلان‌شهر تهران نزدیک است.