مقایسه ی روش رهایی پویا و روش طول قوس برای پیمایش ناحیه های پس کمانشی خرپاها

برای اغلب دستگاه های معادلات غیرخطی، حل صریحی وجود ندارد. به همین دلیل، محققان از روش های عددی استفاده میکنند. یکی از روش های تحلیل غیرخطی سازه ها، شیوه ی رهایی پویا ا ست. روش رهایی پویا، راهکاری تکراری برای حل دستگاه معادله های همزمان میباشد. ایده ی اصلی این روش، تعیین پاسخ سازهی ایستا با استفاده از پاسخ حالت پایدار همان دستگاه در حالت دینامیکی است. این شیوه در حل مساله های غیر خطی هندسی و مواد کاربرد فراوانی دارد. علاوه بر این، برنامه نویسی ساده و اشغال حافظه ی کم از دیگر مزیت های این روش میباشد. در رهایی پویا، چهار عامل تاثیرگذار است که عبارتند از ماتریس جرم مجازی، ماتریس میرایی مجازی، گام زمانی مجازی و بردار تغییرمکان اولیه. در این مقاله، روش رهایی پویا برای پیمایش ناحیه های پس کمانشی خرپاها با روش طول قوس استوانه ای مقایسه میشود. این کار با تحلیل چندین خرپای دو و سه بعدی انجام می پذیرد. خرپاها دارای رفتار غیرخطی هند سی هستند. برای مقایسه روش ها، مدت زمان تحلیل و دقت آنها ملاک عمل خواهد بود. نتایج نشان میدهد که روش طول قوس استوانه ای نسبت به روش های رهایی پویا کارایی بهتری دارد. با وجود این، در روش طول قوس باید طول قوس اول یه را تعریف کرد. تغییر اندازه در این مقدار موجب کم یا بیشتر شدن نقاط همگرایی و زمان تحلیل می شود.

کلیدواژه ها:

رهایی پویا ، طول قوس استوانه ای ، خرپا ، پیمایش ، ناحیه ی پس کمانشی