کمی نمودن عدم قطعیت سهم منابع رسوبات بادی با استفاده از تکنیک انگشت نگاری -GLUE

کمی سازی سهم منابع رسوبات بادی و عدم قطعیت مرتبط با آن ها برای مدیریت مناطق با فرسایش بادی شدید، ضروری است. هدف از پژوهش حاضر، کمی نمودن محدوده عدم قطعیت سهم منابع پهنه های ماسه ای در دشت سیرجان، واقع در جنوب غربی استان کرمان با استفاده از ادغام روش مدل سازی گلو با تکنیک انگشت نگاری رسوب است. بدین منظور، 46 نمونه سطحی از مناطق منبع و مناطق رسوب برداشت گردید و پس از آماده سازی نمونه ها، غلظت هشت عنصر ژیوشیمیایی به عنوان ردیاب اولیه اندازه گیری شد. سپس با استفاده از یک فرآیند آماری دو مرحله ای، ردیاب های بهینه انتخاب گردیدند و در نهایت عدم قطعیت مرتبط با سهم منابع توسط روش گلو در محدوده اطمینان 95 درصد محاسبه گردید. براساس نتایج به دست آمده، از بین هشت ردیاب اندازه گیری شده، چهار ردیاب شامل K، Fe، Mg و Cu به عنوان ردیاب بهینه انتخاب و در نهایت منابع Qt و Dc به عنوان منابع اصلی تامین کننده رسوب برای پهنه های ماسه ای دشت سیرجان شناسایی شدند. بنابراین، استفاده از این روش در سایر مناطق به منظور منشایابی رسوبات بادی، باتوجه به کارایی بالای آن، توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

انگشت نگاری ، سیرجان ، گلو ، مدل ترکیبی