ارزیابی شدت فرسایش بادی با استفاده از مدل اریفر (بررسی موردی: زهکلوت استان کرمان)

اندازه گیری فرسایش بادی به عنوان یکی از مهمترین مشکلات بسیاری از نقاط ایران و جهان، دشوار و پرهزینه است؛ به همین دلیل استفاده از مدل های کارا در اندازه گیری آن اجتناب ناپذیر است. در این پژوهش، از مدل IRIFR.E.A جهت اندازه گیری شدت فرسایش بادی و پتانسیل رسوب دهی حاصل از آن، درمنطقه زهکلوت با مساحت 727/35248 هکتار استفاده شد. با بررسی شرایط منطقه براساس بازدیدهای میدانی، عوامل موثر بر روند تخریب اراضی شامل سازند زمین-شناسی منطقه، شکل اراضی، پستی و بلندی، وضعیت باد، شرایط خاص اقلیمی، خاک، پوشش-سطحی، پوشش گیاهی، فرسایش بادی، رطوبت خاک، نهشته های بادی و عملیات مدیریتی شناسایی شد. سپس، میزان تاثیر هر عامل در روند بیابانی شدن منطقه مورد ارزیابی واقع گردید. براساس نتایج، میانگین وزنی تولید رسوب سالانه منطقه، 16/1989 تن در کیلومترمربع در سال است. عوامل موثر بر تشدید فرسایش بادی در منطقه مورد مطالعه در دو دسته عوامل انسانی و عوامل محیطی قرار گرفته اند. منطقه مطالعاتی در کلاس فرسایش IVقرار دارد و مقدار فرسایش در آن زیاد و نیازمند اعمال روش های مدیریتی صحیح و اصولی است.

کلیدواژه ها:

بیابان زایی ، زهکلوت کرمان ، فرسایش بادی ، مدل اریفر